عادت اول: عامل بودن

عامل بودن: یعنی باور به این موضوع که شما کسی هستید که ابتکار عمل زندگی خود را در دست دارید, باور به این موضوع که هر آنچه از زندگی خود می خواهید باید تنها از خودتان بخواهید و شما خود شخصا مسئول پیروزی ها و شکست های خود هستید. افراد عامل رفتارشان حاصل انتخاب های آگاهانه خودشان است نه ثمره اوضاع و شرایط مبتنی بر احساسات.

افراد عامل نقطه مقابل افراد واکنشی هستند. افراد واکنشی اغلب تحت تاثیرمحیط فیزیکی خود قرار می گیرند اگر هوا خوب باشد حالشان خوب است و اگر هوا دلگیر باشد آن ها نیز دلگیر می شوند اما افراد عامل خود را مسئول شادی خود می دانند و نه آب و هوا را. افراد عامل می گویند من به خاطر سهل انگاری های خود نتوانستم درسم را ادامه بدهم اما افراد غیر عامل می گویند شرایط محیا نبود و من درس نخواندم. بزرگترین درسی که از این عادت می آموزیم این است که ما حاصل انتخاب های خودمان هستیم و شخصا مسئول خوشبختی خودمان. یک کارمند عامل اگر دیر به سر کار خود بیاید زمین و زمان را بهانه نمی کند تا بگوید من بی تقصیرم بلکه به راحتی می گوید من در زمان بندی اشتباه کردم و بابت آن هم عذرخواهی می نمایم.